لحظه ها می گذرند و روزها را خاکستر می کنند ،

     و من در گرد و غبار این ثانیه ها می دوم ؛

     به دنبال چه نمی دانم !

     هراسانم از آن که فصل ها پوست بیندازد و من هنوز در کالبد خویش بمانم ،

     شاید خیالی بس بیهوده که رسیده باشم ،

     به آنچه خواسته ام ، به آنچه که باید می رسیدم ،

     وبه آنچه که لیاقت رسیدن به آن را داشته ام . . . ،

     تشنه لبم ، دروغ است اگر بگویم به جرعه ای بیش نیازمند نیستم

     دریا می خواهم به وسعت آفاق ، به وسعت دریا !